به مناسبت هفته مبارزه با مواد مخدر 6 توصيه به والدين براي پيشگيري از اعتياد بسياري از والدين با اينكه اهميت پيشگيري از اعتياد را درك كرده اند،اما نميدانند براي پيشگيري از اعتياد چه بايد كرد؟ اگر براي پيشگيري از اعتياد فرزندتان تاكنون كاري نكرده ايد ،اگر روزي به دام اعتياد گرفتار شد،تعجب نكنيد.اين را هم بدانيد كه تامين مايحتاج زندگي براي پيشگيري از اعتياد فرزندانمان كافي نيست .در اين مورد به نكات زير توجه كنيد: 1-دوستان فرزندانتان را بشناسيد.حدود 60 درصد از معتادان كشور،از طريق دوستان معتاد شده اند.لذا در اين شرايط اگر دوستان فرزندتان را نمي شناسيد ،از محل رفت و آمد او و افرادي كه با آن ها معاشرت مي كند خبر نداريد او در معرض خطر است. 2-در منزل قانونگذاري كنيد.خانواده هايي كه در منزل قانون مشخص و خوبي ندارند فرزندان هر جور كه بخواهندرفتار مي كنند.برخي نوجوانان در صورتي كه قانوني را حاكم بر خانواده ندانند ،بي نظمي و رفتارهاي ناپسند در آن ها ناخواسته افزايش مي يابد،به طور مثال ،زمان حضور در منزل يكي از نكات بسيار اساسي است.فرزندي كه بي خبر خانواده و خودسر هر ساعت كه بخواهد به خانه مي آيد در خطر است.نحوه ارتباط با دوستان غير همجنس ،احترام به بزرگسالان و غيره به يك برنامه و قانون مشخص نياز دارد. 3 -با فرزندتان (با توجه به سنش) بي پرده و صريح در مورد مواد مخدر و روانگردان ها صحبت كنيد.بسياري از خانواده ها از ترس پاره شدن پرده هاي ارتباطي والدين و فرزندان از طرح بحث اعتياد در محيط خانه مي ترسند.اگر شما اطلاعات صحيح را به فرزندانتان ندهيد ،آنها اطلاعات غلط را از دوستانشان خواهند آموخت. 4-بافرزندان رابطه عميق دوستي ايجاد كنيد.ديده شده است نوجوانان در محيط خانواده از برخي بزرگسالان پذيرش مناسب تري دارند. نوجواني كه در محيط خانه با پدر ،مادر ،برادر بزرگ تر و ....پيوند برقرار كرده است،بيش از سايرين از خطر آسيب ها و اعتياد در امان است . البته اين تفاوت را بدانيم ما دوست فرزندانمان نيستيم ،اما با آنها صميمي هستيم ،آن ها به دوست نياز دارند و والدين نمي توانند جاي خالي دوستان هم سال را بطور كامل پر كنند. 5 -فرزندتان را به انجام دادن فعاليت هاي ورزشي ترغيب كنيد. ورزش نقش محافظ در فرزندانمان دارد.با تشويق فرزندانمان به فعاليتهاي سالم و سازنده ، از گرايش او به انواع آسيب ها جلوگيري كنيم. 6-اعتقادات مذهبي را در فرزندانمان تقويت كنيم .گرايش به مذهب نقش بسيار سازنده اي در جلوگيري از گرايش به آسيب هاي اجتماعي دارد.اين باورها هر چه دروني تر شود ميزان محافظت اونيز بالاتر مي رود. باورهاي غلط اعتيادي قرص ها و داروها خطري ندارندبسياري از والدين و خانواده ها فكر ميكنند ! اعتياد فقط به مواد مخدري مانند ترياك ،هرويين و كراك....خطرناك است و اگر در وسايل فرزندانشان قرص يا دارو پيدا كنند ،گمان مي برند،دارو ضرري ندارد .بايد بدانيم كه اين يك تصور غلط است و داروهايي مانند ترامادول ،ديفنوكسيلات ،انواع داروهاي حاوي كدئين ،وداروهايي مانند كلونازپام ،ديازپام ،فلورازپام و آلپرازولام و...نيز از جمله داروهاي اعتيادآورندكه درمان اعتياد آن ها بسيار دشوار است. شيشه اعتياد آور نيست و مرفين را مي شويد! بسياري از فروشندگان مواد براي تبليغ مواد خود ادعا مي كنند كه ماده شيشه اعتياد ندارد.اين در حالي است كه شيشه از اعتياد آورترين مواد شناخته شده است.افرادي هستند كه يك بار براي كنجكاوي ماده شيشه را تجربه كرده اند و الان به آن معتادند.در ضمن،دانستن اين نكته ضروري است كه شيشه در درمان اعتياد به ساير مواد (خانواده ترياك و حاوي مرفين )به هيچ وجه موثر نيست و اين ادعا يك دروغ محض و فريبنده است. ترك اعتياد آسان است! اين جمله با روح پيشگيري در تضاد است .ترك اعتياد به هيچ وجه آسان نيست .تجربه نشان داده است،از هر 100 نفر معتاد مراجعه كننده به مراكز درماني ،شايد بتوان 20 نفر را آن هم در طول فقط يك سال پاك نگه داشت.شايان ذكر است ،حرف هايي مانند ،درمان تضميني ،ترك اعتياد در چهار ساعت ،ارسال دارو به شهرستان و كپسول هاي ماهواره اي ،بيشتر به يك شوخي شبيه است.مگر مي توان يك معتاد با بيماري مزمن را در چها ساعت درمان كرد؟درمان اعتياد حداقل به شش ماه زمان نياز دارد. پسر من ورزشكار است ،پس هيچوقت معتاد نمي شود! براي حفاظت از فرزندانمان آگاهي و توانمندي هاي ضروري زندگي مانند مهارت ((نه گفتن))،((حل مسئله ))و(( تصميم گيري )) لازم است .ورزش كردن نقش پيشگيرانه دارد،اما كامل نيست.در كنار ورزش ،ارتباط صميمي با فرزند و آموزش خطرهاي مواد اعتيادآور،پرهيز از مصرف سيگار و قليان نيز از ضرورت هاي پيشگيري از اعتياد محسوب ميشود. پسرم دانشجو شده است و ديگر خيالم از اعتياد او راحت است ! اين باور غلط ،بسياري از دانشجويان و خانواده هاي آنان را گرفتار كرده است .اگر فرزند ما توانسته است از سد كنكور بگذرد،اين نشان از توانمندي او دارد،اما اين توانمندي براي پيشگيري از اعتياد كافي نيست.گاهي همين اعتماد زياد و يك طرفه و حس غرور كاذب در برخي دانشجويان ،آن ها را گرفتار مواد اعتياد آور و مشكلات درمان كرده است. توصيه آخراگر خانواده ها مي توانند ،بايد در محيط سالمي براي رشد فرزندانشان زندگي كنند،اما توجه به اصول عملي پيشگيري و اجرايي كردن آن ،حتي در آلوده ترين مناطق نيز نقش موثري در سلامت فرزندان دارد.